وَالصَّدِيقُ مَنْ صَدَقَ غَيْبُهُ (نامه 31 نهج البلاغه)

نهج‌ البلاغه

وَالصَّدِيقُ مَنْ صَدَقَ غَيْبُهُ

دوست آن است که در غياب انسان، حق دوستى را ادا کند

اشاره به اينکه کسانى که در حضور انسان اظهار محبّت و عشق و علاقه مى کنند، ممکن است نشانه واقعى دوستى آنها نباشد; دوستى واقعى آن گاه آشکار مى شود که انسان در غياب دوستش تمام آنچه را در حضور مى گفت و رعايت مى کرد بگويد و رعايت کند.

نامه 31