نهج البلاغه وَالصَّدِيقُ مَنْ صَدَقَ غَيْبُهُدوست آن است که در غياب انسان، حق دوستى را ادا کنداشاره به اينکه کسانى که در حضور انسان اظهار محبّت و عشق و علاقه مى کنند، ممکن است نشانه واقعى دوستى آنها نباشد; دوستى واقعى آن گاه آشکار مى شود که انسان در غياب دوستش تمام آنچه را در حضور مى گفت و رعايت مى کرد بگويد و رعايت کند.نامه 31 بخوانید, ...ادامه مطلب