دکتر مصطفوی | Dr. Mostafavi

اصفهان: توی یکی از اتاق‌های حسینیه هنر، مقابل بانویی نشستم که مادر سه فرزند است و عشق به نویسندگی درونش موج می‌زند.اسمش روی کتاب‌های «چهل خشت» و «به وقت نوترون» حک شده، اما من رفتم برای کتاب «سرباز روز نهم»، کتابی منور به نام شهید مدافع حرم، مصطفی صدرزاده.خانم منتظری روبه‌رویم نشسته بود و با بغض می‌گفت: «خاطرات مصطفی و حاج قاسم را توی کتاب نوشتم.چند روز بعد که خبر شهادت سردار را شنیدم، خشکم زد و نمی‌توانستم نبود حاج قاسم را باور کنم.» این بخشی از مصاحبه یک سال پیش با نعیمه منتظری است، نویسنده اصفهانی که قرعه نویسندگی کتاب شهید صدرزاده به نامش افتاد. کتابی که هفته گذشته، به دست خط مقام معظم رهبری، متبرک شد. در بخشی از تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب آمده است:«پیش از این کتاب دیگری در شرح حال شهید صدرزاده خوانده‌ام، ولی ابعاد شخصیت محبوب و چند جانبه این شهید عزیز در این کتاب بیشتر بیان شده است.»تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب خانم منتظری بهانه‌ای شد تا باز هم پای صحبت را با او باز کنم. همین چند روز پیش، توی حسینیه هنر، قبل از شروع روضه حضرت رقیه(ع)، رکوردر را درمی‌آورم، دکمه ضبط را می‌زنم و به او می‌گویم: وقتی خبر تقریظ رهبری بر کتاب را شنیدید، چه حسی داشتید؟ کمی مکث می‌کند و می‌گوید: چند روزی به دلم افتاده بود قرار است خبر خوشی بشنوم. تا اینکه وقتی برای اولین بار خبر تقریظ رهبری را بر کتابم دیدم، از خوشحالی جیغ بلندی کشیدم. خانواده انگار منتظر بودند این خبر را بشنوند، گفتند:«چی شده؟ مگه آقا روی کتابت تقریظ نوشتن که جیغ می‌کشی؟» و من با ناباوری حرفشان را تائید کردم. یاد روزی افتادم که حاج قاسم تازه شهید شده بود. توی خواب یک نگاهش به من بود و یک نگاهش به تابوت صدرزاده. کاش یادم می‌ماند چه ب, ...ادامه مطلب

در کتاب «إلزام الناصب فی إثبات الحجة الغائب(عج)» ‏نوشته علی حایری یزدی (متوفای 1323 هـ.ق‏)، جملاتی را از کتابی با نام «الموائد» این‌گونه نقل می‌کند:«زمانی که حضرت قائم(عج) ظهور می‌کند، [کنار کعبه] ما بین رکن و مقام می‌ایستد و پنج ندا می‌دهد:الأول: ألا یا أهل العالم أنا الإمام القائم؛ آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم.الثانی: ألا یا أهل العالم أنا الصمصام المنتقم؛ آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.الثالث: ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوه عطشان؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند.الرابع: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام طرحوه عریانا؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را برهنه روی خاک افکندند.الخامس: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام سحقوه عدوانا؛ آگاه باشید ای جهانیان که جدّ من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند».[1]به هر حال؛ چه این جملات روایت باشد و چه نباشد و چه استناد آن به امام زمان(عج) محرز شود و یا نشود؛ بیانگر این واقعیت تاریخی است که امام حسین(ع) در روز عاشورا به حالت تشنگی شدید به شهادت رسید.در روایتی چنین نقل شده است:«حسین(ع)، تشنه شد و کاسه آبى خواست. هنگامى که آن‌را به دهان بُرد، حُصَین بن نُمَیر، تیرى به سوى او انداخت که به دهانش فرو رفت و میان او و آب نوشیدن، مانع شد و حسین، کاسه را از دست، فرو گذاشت. هنگامى که دید دشمنان از او پس می‌کِشند، برخاست و بر تَل و سیلْ بندِ کنار فرات، به سوى آب رفت که جلویش را گرفتند...».[2]و منابع کهن حدیثی و تاریخی دیگری که شدّت تشنگی امام حسین(ع) را در روز عاشورا نقل کرده‌اند.[3] [1]. یزدى حایرى، على‏، إلزام الناصب فی إثبات الحجة الغائب (عج)، محقق، م, ...ادامه مطلب

آهسته می آمد ولی بی بال و پر بودیک دست بر پهلو و دستی بر جگر بودزیر سرِ مهمانی اجباری اش بودوقتی که می آمد عبایش روی سر بوداز بس میان کوچه ها افتاد بر خاکروی لباسش رد پای هر گذر بودبا آه می افتاد و بر می خواست اماآهش زمان راه رفتن بیشتر بودوقتی عصای پیری آدم نباشدباید به زیر منت دیوار و در بودآری شبیه قصه آن کوچه تنگفرسنگ‌ها انگار خانه دورتر بودبال پرش زخمی شد از بس دست و پا زدهر جای حجره رد و پاهای جگر بودسختی کشید اما چقدر آرام جان دادآخر سرش بر رو پاهای پسر بودباید که اهل کشف باشی بین روضهباید میان روضه ها اهل نظر بودوای از حسین از آن دمی که چشم وا کردپا روی زخم سینه اش پر دردسر بودوای از دمی که رفت بالا خنجری کُندوای از کسی که شاهدش با چشم تر بودموسی علیمرادی بخوانید, ...ادامه مطلب

منتهی المقال فی احوال الرجال، معروف به منتهی المقال نوشته ابوعلی حائری (۱۱۵۹-۱۲۱۵ یا ۱۲۱۶ق) در شرح حال راویان حدیث. نویسنده در این کتاب شرح حال راویان حدیث را به ترتیب حروف الفباء بیان کرده است. وی در مقدمه کتاب مباحثی مانند تاریخ زندگانی ائمه و فوایدی از علم رجال را یادآور می‌شود. حائری در این کتاب مجاهیل(افرادی را که در رجال نامی از آن‌ها نیامده است، اما در سند روایات هستند) ذکر نکرده است. اما بعدها شاگردش، درویش علی حائری رسالۀ «تکلمة رجال أبی‌علی»، و محمد علی بن قاسم آل کشکول حائری کتاب کمال منتهی المقال را به منظور تکمیل منتهی المقال(ذکر مجاهیل) نوشتند. مؤسسه آل‌البیت علیهم السلام در ۱۴۱۶ق منتهی المقال را در ۷ جلد تصحیح و چاپ کرده است. محمد بن اسماعیل بن عبدالجبار مشهور به ابوعلی حائری , ...ادامه مطلب