نقد تئوری میخائیل براشر مبنی بر تحریف قرآن از دیدگاه شیعه

«  میخائیل   بَراشِر‌» که عنوان پایان نامه او «مفسران نخستین امامیه» است، در مقاله مستقلی می‌نویسد: با مطالعه کتب معتبر   شیعه  (تفسیر قمی، تفسیر فرات کوفی، تفسیر عیاشی، نعمانی، تالیفات طوسی، طبرسی، بصائر الدرجات، کافی، تفسیر صافی تالیف فیض کاشانی، البرهان محدث بحرانی و بحار الانوار) می‌توان دریافت که: گر چه برخی از اضافات در این روایات از باب تفسیر است نه اضافه در متن ـ مانند مواردی که کلمه «‌یعنی» دارد ـ اما بسیاری از این موارد دلالت بر جزئیت آن اضافات یا تغییرات در متن نص وحی به اعتقاد شیعه است، چون عباراتی دال بر این دارد، مانند: نزل جبرئیل بهذه الایه هکذا، هکذا انزلت، علی خلاف ما انزل الله، فیما حرف من کتاب الله و مانند تغییر کلمات چون «ائمه» به جای امة. بصائر الدرجات هم حدیثی دارد   مبنی   بر آن که ائمه خواندن   قرآن   را به متن عثمانی تا زمان ظهور قائم اجازه داده‌اند.