امیدت فقط به خدا باشد يَدَّعِي بِزَعْمِهِ أَنَّهُ يَرْجُو اللّهَ - خطبه 60 نهج البلاغه

امیدت فقط به خدا باشد

يَدَّعِي بِزَعْمِهِ أَنَّهُ يَرْجُو اللّهَ، کَذَبَ وَالْعَظِيمِ مَا بَالُهُ لاَ يَتَبَيَّنُ رَجَاؤُهُ فِي عَمَلِهِ؟ فَکُلُّ مَنْ رَجَا عُرِفَ رَجَاؤُهُ فِي عَمَلِهِ.

او گمان مى برد، به خدا اميدوار است; اما سوگند به خدا دروغ مى گويد(اگر راست مى گويد) چرا اين اميدوارى در عملش ديده نمى شود؟ زيرا هر کس به چيزى اميد دارد، در عملش مشاهده مى شود.

اين دليل بسيار روشنى است. کشاورزى و باغبانى که به گرفتن محصول از زمين و باغش اميد دارد به آبيارى مرتب و دفع آفات و فراهم کردن تمام مقدمات و وسايل نمو و پرورش محصول مى پردازد. اگر باغبان و کشاورزى ادّعاى چنين اميدى را کرد، ولى در خانه اش نشست و دست به کارى نزد، همه مى دانند اين يک اميد کاذب است; خيال اميد است، نه اميد. اميد به لطف پروردگار، هنگامى اميد راستين است که همگام با اطاعت فرمان او و قدم گذاشتن در مسير رضاى او باشد.

خطبه 60 نهج البلاغه