إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ

وَ يَقُولُ الَّذينَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّه‏ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ

(و یقول الذین کفروا لولا انزل علیه ایه من ربه انما انت منذر و لکل قوم هاد): (و کسانی که کفر ورزیدند می گویند چرا بر او نشانه ای از جانب پروردگارش نازل نمی شود بدرستی که تو فقط بیم دهنده ای و برای هر گروهی هدایت کننده و رهبری هست)، مقصود کفار معجزاتی غیر از قرآن بود که آنها با تعریض و تحقیر قرآن نسبت به آن بی اعتنایی می کردند و از رسول خدامعجزات دیگری نظیر معجزه موسی (ع) و عیسی (ع) طلب می نمودند، پس مراداز معجزه و آیه در اینجا معجزاتی نیست که به نفرین پیامبران محقق شده و بین ایشان و قومشان داوری می نمود و حق و باطل را جدا می کرد، چون در این صورت معنای آن، همان (سیئه) در آیه قبلی خواهد بود به هر صورت خداوند به رسول گرامی خود تعلیم می دهد که به آنها ابلاغ کند که رسول، تنها یک منذر بیم دهنده است و لذا قدرت غیبیه مطلق ندارد تا هر کاری را که بخواهد انجام دهد، بلکه او بشری مانند آنهاست که به او وحی می رسد و خداوند او را مأمور نموده تا مردم را از عذاب الهی بیم دهد و آنها را از استکبار از عبادت خدا و فساد درزمین بر حذر بدارد، اما امر معجزات فقط بدست خداست و از طرف دیگر سنت الهی چنین جریان دارد که هرگز زمین از شخصی که بسوی خداوند هدایت نماید خالی نمی ماند، یا باید پیامبر باشد و یا امامی که به امر خدا مردم را هدایت کند تا سنتهای الهی و شرایع او اجرا شود، چون او خدایی است که هر چیز رابسوی کمال مطلوبش هدایت می کند، و اگر نامی از کفار برده نشد و خطاب باشخص پیامبر بود به جهت اشاره به این مطلب است که این کفاری که ارزش بزرگترین معجزه، یعنی قرآن، را درک نمی کنند لیاقت این را ندارند که موردخطاب الهی واقع گردند.