منجّزیت و معذّریت (اصول فقه)

منجزیت قطع

منجّزیت قطع به سببیت قطع در تنجّز تکلیف شرعی اطلاق می‌شود.

منجّزیت قطع، مقابل معذّریت قطع و از لوازم قطع بوده و به معنای قطعیت یافتن تکلیف در حق مکلف، به سبب قطع است. منجّزیت در جایی است که آخرین مرحله از مراحل توجه تکلیف به مکلف (اقتضا، انشا، فعلیت و تنجز) کامل می‌شود، و این امر، سبب قطع عذر مکلف می‌گردد، زیرا تکلیف در حق او مسلّم شده و قطع او با واقع نیز مطابق می‌باشد، بنابراین هیچ گونه عذری در ترک تکلیف و مخالفت با قطع ندارد و چنان چه با آن مخالفت نماید، سزاوار عقوبت است. [۱] [۲] [۳] [۴]