نقد آراء مستشرقان درباره مصدر بشری قرآن

پرسش از منشاء قرآن, از همان سال های آغازین بعثت از سوی مخالفان و موافقان دین اسلام مطرح بوده است. برخی با شنیدن تنها چند آیه از قرآن,، به منشاء الهی آن اذعان کرده و برخی نیز کوشش های ناکامی را برای اثبات منشاء غیر الهی داشتن قرآن, انجام دادند. انتساب نسبت سِحْر به قرآن, (الأنعام/ ۷، هود/ ۷، الأنبیاء/ ۳و... ) و نیز ساحری به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) (یونس/ ۲، ص/ ۴، الذّاریات/ ۵۲) و یا نسبت مسحوریّت به حضرت ایشان (الإسراء/ ۴۷ ؛ الفرقان/ ۸) و همچنین نسبت کهانت و ارتباط او با جنّیان (الحاقّه/ ۴۲ و الطّور/ ۲۹) و یا نسبت شاعری (الأنبیاء/ ۵) و نیز قول بشر خواندن قرآن,(المدّثّر/ ۲۵) و یا متّهم کردن برخی افراد به القاء مطالب قرآن, (الفرقان/ 5ـ۴)، همه و همه نشان از عدم پذیرش منشاء الهی قرآن است.