خلیل بن احمد بن عمرو بن تمیم فراهیدی اَزْدی (۹۶ یا ۱۰۰ هـ.ق. - ۱۷۵ هـ. ق) زبانشناس و از جمله برجستهترین پژوهشگران فقهاللغهٔ عربی (زبانشناسی زبان عربی) است که به پژوهشهایی درزمینهٔ تصحیح نظام نوشتاری عربی، فرهنگنویسی و عروض (وزن شعر) پرداختهاست.خلیل متولد شهر بصره است. برخی او را از اهالی یمن و از قبیلهٔ «أزْد» دانستهاند، اما براساس اسناد دیگر، او از بقایای خانوادههای ایرانی است که به فرمان انوشیروان ساسانی، یمن را به تصرف درآوردهاند و در آنجا ماندگار شدهاند.[۱] پژوهشها خلیل بن احمد، سالها به تدریس عروض عربی مشغول بود، و گفته میشود که رسالهای به نام العروض نیز تدوین کردهاست (گرچه برخی احتمال میدهند که پژوهشهای او درزمینهٔ عروض فقط بهشکل شفاهی بودهاست). او به بررسی و طبقهب,فراهیدی ...ادامه مطلب