دکتر مصطفوی | Dr. Mostafavi

احمد مهدوی دامغانی (۱۳ شهریور ۱۳۰۵ – ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) نویسنده و پژوهشگر ایرانی، متخصص در ادبیات عرب، استاد پیشین دانشگاه تهران و دانشگاه هاروارد بود.زندگیاحمد مهدوی دامغانی در ۱۳ شهریور ۱۳۰۵ مشهد در خاندانی اهل دانش و متدین و با اصالت دامغانی دیده به جهان گشود. علوم متداول قدیم و جدید را در آن شهر فراگرفت و سپس در تهران اقامت گزید. در سال ۱۳۲۷ از دانشکدهٔ معقول و منقول (بعداً الهیات) دانشگاه تهران و در سال ۱۳۳۳ در رشتهٔ ادبیات فارسی از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران لیسانس گرفت. در سال ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران درجهٔ دکتری در زبان و ادبیات فارسی گرفت و موضوع رسالهٔ دکتری او تصحیح کتاب «کشف‌الحقایق» عزیزالدین نسفی به راهنمایی محمدتقی مدرس رضوی بود.[۱]پس از گذراندن دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی به عنوان استاد دانشگاه تهران به تدریس در دانشکده‌های ادبیات و الهیات دانشگاه تهران پرداخت. از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ در دانشگاه مادرید به تدریس ادبیات عرب و فارسی و فقه اسلامی اشتغال داشت. مهدوی دامغانی چندین سال سردفتر اسناد رسمی در تهران و از سال ۱۳۵۴ رئیس کانون سردفتران اسناد رسمی بود.[۲][۳] احمد مهدوی دامغانی از سال ۱۳۶۶ مقیم آمریکا و در دانشگاه هاروارد و دانشگاه پنسیلوانیا مشغول به تدریس در مقطع دکترا و پست دکترا بوده‌است. رشته‌های تدریس او در آمریکا شامل معارف اسلامی، ادبیات عرب، ادبیات فارسی و برخی علوم اسلامی بوده‌است. وی فرزند آیت الله شیخ محمدکاظم مهدوی دامغانی ست. از هم دوره‌های مهدوی در حوزه علمیّه مشهد، می‌توان به: شیخ کاظم مدیرشانه چی، شیخ محمّد واعظزاده، عبدالجواد فَلاطوری، سید جعفر سیّدان، سیّد علی حسینی سیستانی، اشاره کرد.آثاراحمد مهدوی دامغانی مقاله‌های متعددی در مجله‌های یغما، کل, ...ادامه مطلب

الوجوه و النظائر فی القرآن دامغانیالوجوه و النظائر لألفاظ كتاب الله العزيز، اثرى است منسوب به ابوعبدالله حسین بن محمد دامغانى (متوفى 478ق1085/م)، با تحقيق محمدحسن ابوالعزم زفيتى، پيرامون وجوه و نظاير در قرآن كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.اين كتاب به اسامى متعددى ناميده شده است و نسخ گوناگونى از آن نيز در كتابخانه‌هاى دنيا موجود مى‌باشد. كارل بروكلمان معتقد است كه امام دامغانى صاحب دو كتاب به نام‌هاى «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» مى‌باشد. خيرالدين زركلى نام اين كتاب را «الزوائد و النظائر في غريب القرآن» دانسته و عمر رضا كحاله «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر». اسماعيل بغدادى نيز آن را «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» معرفى كرده و ابن جوزى و سيد‌ ‎محمد مرتضى زبيدى آن را «الوجوه و النظائر» خوانده‌اند.[۱]نویسنده دليل تأليف كتاب خود را تأمل در «وجوه القرآن» مقاتل بن سليمان و نواقص و فروگذارى از بعض وجوه قرآن دانسته است.[۲]ساختاركتاب با سه مقدمه از ناشر، محقق و نویسنده آغاز شده است. نویسنده در كتاب خود وجوه مختلف 642 كلمه قرآنى را به ترتيب حروف معجم مورد بررسى قرار داده است و براى هر وجه، يك يا چند آيه قرآنى به‌عنوان شاهد ذكر كرده است.[۳]گزارش محتوادر مقدمه ناشر، به كتبى كه در موضوع اثر حاضر نوشته شده، اشاره گرديده است. از جمله اين كتب، عبارتند از: «الأشباه و النظائر في القرآن الكريم» اثر مقاتل بن سليمان بلخى (متوفى 150ق)؛ «تحصيل نظائر القرآن» تأليف حكيم ترمذى (متوفى 318ق)؛ «الأشباه و النظائر في الألفاظ القرآنية التي ترادفت مبانيها و تنوعت معانيها» اثر ثعالبى (متوفى 429ق) و.[۴]در مقدمه محقق، ضمن ذكر اسامى مختلف, ...ادامه مطلب