دکتر مصطفوی | Dr. Mostafavi

حجت‌الاسلام محمد قمی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، در مراسم افتتاحیه هجدهمین نشست تخصصی استادان، قاریان و حافظان ممتاز قرآن کریم که عصر امروز چهارشنبه، ششم دی ماه در حسینیه الزهرا (س) در مجتمع امام خمینی (ره) برگزار شد، با اشاره به اینکه امروز اهتمام به امر قرآن و ضرورت توسعه فرهنگ قرآنی در جامعه‌ای که علاقه‌اش به قرآن واضح است، بسیار اهمیت دارد، گفت: حال حسرت اکثریت مردم بابت کم بهره بودن از قرآن موضوع فراگیری است که در افکارسنجی‌ها نیز بیان می‌شود که نشان از علاقه عمومی جامعه به این کتاب الهی دارد.رئیس شورای توسعه فرهنگ قرآنی با تأکید بر توجه به فعالیت‌‎های قرآنی در بیانات مقام معظم رهبری گفت: باتوجه به تأکیدات ایشان بنا را برای اینگونه فعالیت‌ها باید رویکرد قرارگاهی قرار داد و با اتخاذ ساز و کاری که بتواند نظر از نخبگانی را در این عرصه جمع‌آوری کند، باید این عرصه را تقویت کرد و امیدواریم با همت دستگاه‌ها و نهاد‌های قرآنی بتوانیم قدمی رو به جلو در این عرصه برداریم.قمی با تأکید بر اینکه رویکردی که هدف گرفته شده گستره جمعی از جامعه را برعهده می‌گیرد، ادامه داد: رویکردی که باید جامعه از قرآن بهره بگیرند را در شورای توسعه فرهنگ قرآنی جدی‎تر خواهیم گرفت. میثاقی که قرآن کریم با مسلمانان گرفته است و نسبتی که بین تبیین و کتمان برقرار می‌کنند در واقع به ما تأکید می‌کند که تبیین نکردن، کتمان کردن است و اگر این میثاق الهی اخذ به قوه شود، بر اساس قرآن، «لتبین للناس» می‌شود. در همین راستا پیامبر اعظم (ص) مأمور می‌شود که هر چیزی را برای مردم تبیین کند و محور این رسالت عظیم و ضروری را قرآن بدانند. مسیری که حضرات نور در پیش گرفتند، همین بوده است.رئیس سازمان تبلیغات اسلامی ادامه داد: امیرال, ...ادامه مطلب

المقدمة الاولی: متکلم دو اراده دارد یکی استعمالیة و یکی جدیة.اراده ی استعمالیه همان احضار معنا در ذهن مخاطب است که به وسیله ی لفظ صورت می گیرد گاه این اراده ی صد در صد با اراده ی جدی موافق است و گاه صد در صد مغایر است یعنی فرد فقط اراده ی استعمالیة دارد و اصلا اراده ی جدی ندارد مثلا در جائی که فرد شوخی می کند و یا در حال توریه و یا تقیه است و گاه بخشی مطابق اراده ی استعمالیه و جدیه است (مانند عالم عادل) و چند درصد فقط مطابق اراده ی استعمالیة می باشد (مانند عالم) مانند آنجا که از عام خاص و از مطلق مقید اراده کند.المقدمة الثانیة: بحث در ظواهر است ولی مجمل و متشابه از بحث ما خارج است. زیرا مجمل ظهور ندارد و در متشابه ظهوری لرزان و غیر ثابت وجود دارد که چه بسا مراد حقیقی آن واضح نیست.بعد از بیان این دو مقدمه می گوییم:ظواهر (و به بیان دیگر اراده ی استعمالی) چه مسئولیتی را به دوش می کشد؟ مسئولیت آن این است که معنا را بوسیله ی لفظ در ذهن مخاطب ایجاد کند. واضح است که اگر مسئولیت ظواهر همین است دلالت ظواهر نسبت به آن مسئولیت دلالت قطعیة دارد نه ظنیة زیرا الفاظ برای معانی وضع شده است و متکلم هم به اراده ی استعمالیة همان لفظ را در همان معنا وضع کرده است و با بردن کلام معنا در ذهن متکلم ایجاد می شود. بخوانید, ...ادامه مطلب

در جملات اخباری کنایی و در اوامر امتحانی، این دو اراده به روشنی از هم تفکیک می‌گردند:۱. در کنایات، مثل: «زید کثیر الرماد»، اراده استعمالی نسبت به لفظ «زید» و «لفظ» کثیر الرماد «این است که هر دو در معنای حقیقی استعمال شده‌اند، اما مراد جدی از آن‌ها، سخاوت زید است.۲. در اوامر امتحانی، مثل امر به ذبح اسماعیل علیه‌السّلام، مراد استعمالی، ذبح اسماعیل است، اما مراد جدی، امتحان حضرت ابراهیم علیه‌السّلام است. بخوانید, ...ادامه مطلب